Η Διεθνής Ένωση Αστυνομικών είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός αστυνομικών, οι οποίοι διακρίνονται κύρια για τον εθελοντισμό και την ανιδιοτελή κοινωνική τους δράση, πέρα από τα όρια προσφοράς προς την κοινωνία που θέτει, ούτως ή άλλως, το λειτούργημα που εξασκούν.
Σ’ αυτά τα πλαίσια, εκατοντάδες αστυνομικοί σε όλες τις χώρες έχουν διακριθεί διαχρονικά για τη δραστηριότητα τους και την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. Στην Ελλάδα, αν θα θέλαμε να εικονίσουμε αυτά τα δεδομένα, προσθέτοντας επίσης διάρκεια, ποικιλία και πολυπραγμοσύνη, ίσως να μην βρίσκαμε πιο κατάλληλο πρόσωπο από αυτό του Μάκη Καλλιτσάρη.
Ο, συνταξιούχος πια, συνάδελφος και μέλος της ΙΡΑ Σερρών είναι εδώ και πολλά χρόνια η προσωποποίηση του Αστυνομικού που παράλληλα με τα καθήκοντα της εργασίας του κατάφερε με ακάματη προσπάθεια να κάνει ένα σωρό ακόμη πράγματα, μερικά από τα οποία πολύ πρωτοποριακά για την εποχή τους.
Χαρακτηριστικά, ήδη από το 1989(!) είχε πρωτοστατήσει ως μέλος της ΙΡΑ Σερρών σε έκδοση Εφημερίδας με τα νέα της Διεθνούς Ένωσης Αστυνομικών. Η Εφημερίδα «Αστυνομική Δράση» ήταν μια έκδοση εξωστρεφής και ποιοτική, με ευθυμογραφήματα, αστυνομικά, πολιτιστικά και νέα του Ν. Σερρών και της ευρύτερης περιοχής, εκτός από πολιτικά θέματα, που έδειχνε αναμφίβολα το δρόμο προς το μέλλον. Φυσικά κάλυπτε όλη τη δραστηριότητα της IPA Σερρών, αλλά και των υπόλοιπων τοπικών διοικήσεων της χώρας.
Μέλος διοικητικών συμβουλίων της ΙΡΑ Σερρών από το 1989 ως το 1994, αλλά και στο υφιστάμενο Δ.Σ., με πάθος «νεανικό» και ακούραστο πνεύμα, εξακολουθεί να προσφέρει με τις ιδέες και την παρουσία του στο πνεύμα του «Υπηρετώ δια της φιλίας». Είναι από τα βασικά στελέχη της κορυφαίας χορευτικής ομάδας αστυνομικών, αυτής της ΙΡΑ Σερρών, που η παρουσία της αποτελεί διαφήμιση και τιμή για τη Ένωση μας. Η τοπική διοίκηση Καρδίτσας καμαρώνει για το γεγονός ότι στα μέρη μας πραγματοποίησαν τις πρώτες τους εμφανίσεις, κερδίζοντας εξ αρχής τις εντυπώσεις!
Ο Μάκης Καλλιτσάρης, γεννήθηκε το 1957 στο Σουφλί Έβρου. Μετά το εξατάξιο γυμνάσιο κατατάχθηκε στην Ελληνική Χωροφυλακή το 1976 και μετά την αποφοίτηση του από τη σχολή της Ρόδου, υπηρέτησε στην Τροχαία Θες/νίκης και στη συνέχεια στην Τροχαία Σερρών. Μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας το έτος 2001, συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του υπαστυνόμου Α΄. Μετά τη συνταξιοδότησή του και μέχρι σήμερα διατηρεί ειδικό γραφείο ερευνών τροχαίων ατυχημάτων και ασκεί το επάγγελμα του πραγματογνώμονα – ερευνητή – αναλυτή- τροχαίων ατυχημάτων στη Βόρεια Ελλάδα με έδρα τις Σέρρες, όντας μέλος του Επιμελητηρίου Σερρών και του συλλόγου πραγματογνωμόνων Βορείου Ελλάδος. Διατηρεί εβδομαδιαία ημίωρη εκπομπή στην ΕΡΑ Σερρών με θέματα τροχαίας (συμβουλές, πρόληψη, οδηγίες, πληροφορίες, κ.λπ.) με μόνο σκοπό τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και είναι συνεργάτης σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς του Ν. Σερρών, με θέματα πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων. Είναι παντρεμένος με τη συνάδελφο Βέτα Κιουταχιάλη και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά και δύο εγγόνια.
Η αγάπη του για τα παιδιά και η έμπνευση που ήρθε μέσα από τα εγγονάκια του, τον οδήγησαν στην έκδοση μιας σειράς παραμυθιών με τίτλο «Παιδικά Παραμύθια», ενώ ταυτόχρονα το διαρκώς ανήσυχο πνεύμα του βρήκε διέξοδο μέσα από την ποίηση και εξέδωσε ήδη μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ταξιδεύοντας», συμμετέχοντας παράλληλα και στην ποιητική συλλογή του Ελληνικού Εθνικού Τμήματος της Ι.Ρ.Α με τίτλο «Ένα μπουκέτο λέξεις και συναισθήματα». Κορυφαίο όμως έργο του είναι «Οι ιστορίες της γιαγιάς Χρύσας», μια σειρά από ευθυμογραφήματα με ηρωίδα την μητέρα του από τον Έβρο, η οποία είναι ακμαία και τετραπέρατη και δημιουργεί απίθανες στιγμές στην καθημερινότητα της.
Αυτός είναι με λίγα λόγια ο Μάκης Καλλιτσάρης και εμείς ευχόμαστε να συνεχίσει για πολλά ακόμη χρόνια, ακούραστος την πολύτιμη δραστηριότητα του. Αποτελεί τιμή για την Ένωση να έχει στο δυναμικό της τέτοιους ανθρώπους και είναι πολύ σημαντικό οι νεότεροι συνάδελφοι να έχουν τέτοια παραδείγματα προς μίμηση κοντά τους.
Μια ιστορία της γιαγιάς Χρύσας:
Η κάρτα
΄Ωρα 18.00 σήμερα χτυπά το τηλέφωνο στο γραφείο.
Σηκώνω το ακουστικό ήταν η μητέρα μου. Η 85χρονη γιαγιά Χρύσα από το Σουφλί.
-Έλα ρε μάνα, τι κάνεις;
-Πουλί καλά παλκάριμ ΄. Σήμιρα ίμι πουλί χαρούμ΄ν.
-Τι έκανες πάλι ρε μάνα και είσαι χαρούμενη, την απαντώ.
-Να, έβγαλα κάρτα.
-Τι κάρτα ρε μάνα; Έπαθες τίποτα και πήγες στο ΕΣΥ.
-Όχι πιδίμ, ιγώ ίμι μια χαρά. Έβγαλα κάρτα για να βγάζου παράδις τ΄ σύνταξις, απού του κτι έξου απ΄την τράπιζα.
Απόρεσα. Η μάνα μου με κάρτα στο Α.Τ.Μ .Θα τρελαθώ.
-Ρε μάνα ,μπορείς εσύ να πληκτρολογήσεις το Α.Τ.Μ και να πάρει τα 60,00 €.
-Τι λές πιδίμ , μου απαντά. Ιγώ να κάνω τέτιου πράμα; Που ξέρου;
-Τότε ρε μάνα πως θα βγάζεις χρήματα από το μηχάνημα;
-Θα παένου μέσα στου ταμείου τς τράπιζας, κι ου Κουστάκς τσ Μαρίκας που είναι ταμίας κι μι ξέρ΄, θα μι δι τς παράδις.
-Τότε γιατί έβγαλες κάρτα για το Α.Τ.Μ.
-Για να τ΄ δείχνου στου ΚΑΠΗ κι να σκάσουν απ΄ τ΄ ζήλιας. Γιατί κανένας δεν έχ κάρτα κι ούλι κλαίγουντι.
-Ρε μάνα , είσαι αδιόρθωτη.
